آرزو
میل است به اصل خود
اتحاد
عبارت است از شهود حقِ واحدِ مطلقی که به حق، کل به او موجود است
الف
اشاره است به ذات احدیت، یعنی حق تعالی
انابت
انابت چیست؟ بازگشتن بهمه از چیز.
اُنس
آسایش است و آرام به نزدیک دوست
توبه
بازگشتن است به خدای
حکمت
دیدن چیزی است چنان که آن چیز است
خواطر / خاطر
خطاب و یا واردی که در آن عمل بنده دخالتی ندارد
دهشت
در غلبۀ اُنس از خود رها شدن و از خود جدا گشتن است
رضا
خوشنودی و بسندکاری است
سماع
بیدار کردن است از خواب،
و جنبانیدن است از آرام
طالب
جوینده حق را گویند، از راه عبودیت و محمدت کمال، نه از روی دوستی.
عزم
قطع است از غیر آن، و اعراض قلب از همه چیز الا آن
فتوت
بجوانمردی و آزادگی زیستن.
محب
صاحب محبت را گویند، وقتی که مستغنی از دوستی دانند، با حق تعالی
محبت
دوستی را گویند، بیسبب و علاقه و بیحرکتی، با حق سبحانه و تعالی.
محبوب
حق تعالی را گویند وقتی که مستغنی از دوستی دانند او را مطلقاً بی قید.
مُروّت
گم بودن است و در خود زیستن
مشاهده
برخاستن عوایق است میان بنده و حق
مطلوب
حق تعالی را گویند، وقتی که جوینده عاجزتر از آن باشد که به دوستی منسوب بود.
مکاشفه
دیدار دل است با حق
مهر
میل به اصل خود است با وجود علم و آگاهی
میل
رجوع را گویند به اصل خود
هواجس
عبارت است از خواطر نفسانی
هوی
میلِ نفس به مقتضیات طبیعت و روی گردانیدن از جهت عُلوّ، به واسطۀ توجه به جانب پست.
وارد
هرچه از معانی که بدون کوشش بنده بر قلب می ریزد.
وجد
آتشی است افروخته میانِ سنگِ اختیار و آهن نیاز
وقت
آن است که جز حق درو نگنجد