نورالدین عبدالرحمان جامی

قدوة السالکین / خاتم الشعرا
نورالدین عبدالرحمان جامی
Nur ud Din Abdul Rahman Jami
(۸۱۷ – ۸۹۸ ﻫ.ق. / ۱۴۱۱ – ۱۴۹۲ م.)
^{(قدس الله سرّه)}

گفته است:

حقیقت حقّ (سبحانه) جز هستی نیست و هستی او را انحطاط و پستی نی. مقّدس است از سمت تبدّل و تغیّر، و مبّراست از وصمت تعدّد و تکثّر. از همۀ نشانها بی نشان. نه در علم گنجد و نه در عیان. همۀ چندها و چونها از او پیدا، و او بی چند و چون. همۀ چیزها به او مُدرَک و او از احاطۀ ادراک بیرون. چشم سر در مشاهدۀ جمال او خیره و دیدۀ سِرّ بی ملاحظۀ کمال او تیره.

یا مَن لِهَواه کُنت بِالرُّوحِ سَمَحت
هم فوقی و هم تحت، نه فوقی و نه تحت
ذات همه جز وجود و قایم به وجود
ذات تو وجود ساذج و هستی بحت

بس بی رنگ است یار دلخواه ای دل
قاع نشوی به رنگ ناگاه ای دل
اصل همه رنگها از آن بیرنگی است
«مَن اَحسَنُ صِبَغةً مِنَ اَلله» ای دل

عبدالرحمان جامی، لوایح، لایحۀ سیزدهم