فتوت

دوستی را گویند، بی‌سبب و علاقه و بی‌حرکتی، با حق سبحانه و تعالی.

عبارت است از شهود حقِ واحدِ مطلقی که به حق، کل به او موجود است

در غلبۀ اُنس از خود رها شدن و از خود جدا گشتن است

صاحب محبت را گویند، وقتی که مستغنی از دوستی دانند، با حق تعالی